چیدن سپیده دم

"سلام

شاید این پیام کمی طولانی باشه، اگه وقت ندارید نخونید.

اگه اشتباه نکرده باشم اسم شما پیمان است و متولد 68. من هم مهدی م[...] هستم.

امروز به صورت خیلی خیلی اتفاقی و به صورت غیر قابل باوری وبلاگ شما را پیدا کردم ( با سرچ باغ کتاب تهران!!!) 

از دیدن وبلاگت خیلی خوشحال شدم، چرا؟!

جواب دادن به این سوال کمی مقدمه داره.

من متولد سال 59 هستم و مهندسی صنایع خوندم بعدشم کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی گرفتم، الانم تو یه شرکت خیلی بزرگ صنعتی ایران(!) کار می کنم. همیشه به همکارام می گفتم این نسل جدید اصلا مثل ما نیستن! نه رفاقتی، نه کتابی، نه فیلمی و نه... همش زندگیشون شده فیس بوک! ته مملکت با اینا چی میشه؟! اصلا اگه دانشگاه رفتن، یا زور پدر و مادر بوده یا جبر سنگین مدرک دار شدن ...

امروز با دیدن وبلاگت با خودم گفتم اشتباه برزگی مرتکب شده بودم. هنوز هستن بچه هایی که کتاب می خونن (خیلی خوب)، فیلم می بینن، سفر می رن ( برای شناخت بیشتر، و نه سفر فقط براشون خوردن باشه و آشامیدن)، رفاقت می کنن (مثل نه، بهتر از قدیمای ما)

واقعا هم حسودیم شده به تو و دوستات و روابطتون (من بچه محل موسا هستم)

هم ازت خیلی چیزا یاد گرفتم (بدون تعارف)

هم از معرفی کتابت خیلی استفاده کردم

هم آرزو کردم کاش روابطتون همینطور حفظ بشه با دوستات

هم آرزو کردم کاش این روحیه جستجوگر بودنت و یادگیر بودنت حفظ بشه

هم آرزو کردم کاش من هم دوستی داشتم مثل تو

راستی امروز از ساعت 6 عصر تا الان که شده 1 نصفه شب وبلاگت وقتمو گرفت. (البته خوشحالم)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

به رسم ادب است که باید تشکر کنم به خاطر اظهار لطف‌تان. وگرنه خودم بهتر می‌دانم که تعارف کرده‌اید و من آنم که خود دانم و این حرف‌ها. راستش این روزها یک شعر ترجمه از احمد شاملو است که مکرر گوش می‌کنم... گوش دادنش از همه‌ی این وبلاگ و از همه‌ی دراز رودگی‌های من شایسته‌تره...