این جوری نگام نکن
پنجشنبه, ۲۴ تیر ۱۳۸۹، ۰۶:۳۴ ق.ظ
خیلی چیزها هستند که نوشتنی نیستند. مثلن خیلی از نگاه ها...
مثلن نگاه این پسرک که واژه ها را حقیر می کند.
آدم نمی داند از نگرانی بگوید یا از اندوه یا...
دارم نگاه می‌کنم. و چیزها در من می‌روید. در این روز ابری چه روشنم و چه تاریک. همه‌ی رودهای جهان و همه‌ی فاضلاب‌های جهان به من می‌ریزد. به من که با هیچ پر می‌شوم. خاک انباشته از حقیقت است. دیگر چشم‌های من جا ندارد... چشم‌های ما کوچک نیست. زیبایی و زشتی کرانه ندارند...
@
قبل‌ها زیر عنوان وبلاگ می‌نوشتم: «می‌نویسم، پس بیشتر هستم». روزگاری بود که بودن و بیشتر بودن را خیلی دوست می‌داشتم. ولی گذشت. حقیقت عظیم لاتفاوت بودن بودنم و نبودنم من را به ولایت هوا فرستاد. اینکه حالا باز هم دارم می‌نویسم دیگر نه برای بودن و نه برای بیشتر بودن بلکه فقط برای عادت است.
@
ما همانی می‌شویم که پی در پی تکرار می‌کنیم؛ بنابراین فضیلت فعل نیست عادت است.
@
پیاده روی را دوست دارم. آدم‌ها را دوست دارم. برای خودم قانون‌های الکی ساختن را دوست دارم و به طرز غم انگیزی معمولی هستم...
@
و مرد آنگاه آگاه شود که نبشتن گیرد و بداند که پهنای کار چیست.
@
جاده. مسافر. سربازِ پنج صبح. دانشجوی ترم صفری. دختری که چشم هایش نمی درخشد. اندوه. نفرت. عشق. از همین‌ها...
@@@
هیچ گونه ثباتی در موضوعات و سبک نوشته‌های این وبلاگ وجود ندارد.
@@@
ستون پایین:
پیوندهای روزانه، معمولا لینک سایر نوشته‌های من است در سایت‌ها و مطبوعات و خبرگزاری‌ها و...
کتاب‌بازی، آخرین کتاب‌هایی است که خوانده‌ام به همراه نمره و شرح کوچکی که در سایت گودریدز روی‌شان می‌نویسم.
پایین کتاب‌بازی، دوچرخه‌سواری‌های من است و آخرین مسیرهایی که رکاب زده‌ام و در نرم‌آفزار استراوا ثبت کرده‌ام.
بقیه‌ی ستون‌ها هم آرشیو سپهرداد است در این سالیانی که رفته بر باد.
ایمیل: peyman_hagh47@yahoo.com
کانال تلگرام: https://t.me/sepehrdad_channel
پیوندهای روزانه
- حالا که آنها هستند
- سناریوهای احتمالی آینده مهاجران در ایران
- برنامه هفتم توسعه از منظر مهاجرتی
- زمانی برای پایان سیاست تعلیق؟!
- رانده از وطن، بیپناه در خانه میزبان
- چون زن است
- طالبان و افغانستان از نمای نزدیک
- دیگریسازی از مهاجران یک تهدید امنیتی است
- برای پناهندگان افغانستانی چه کردهایم؟
- تهران بیدر و پیکر مقصد اول مهاجران
- با قایق کاغذی سفر کن
- سیاست شهری و سیاست مربوط به مهاجران؛ دو مانع در مسیر بهبود وضعیت مهاجران در ایران
- در باب کتاب دایاسپورا
- از کابل تا تهران در رنج تحصیل
- به خاطر یک سیمکارت ناقابل
طبقه بندی موضوعی
-
روایت
(۱۷۷)-
من مریضم
(۱۵) -
شقشقه
(۵۱) -
ای نامه
(۱۳) -
با دوستان
(۲۵) -
روزگار معمولی
(۱۵)
-
-
خواندنی ها
(۱۳۸) -
دیدنی ها
(۴۱) -
اجتماع
(۱۱۲) -
اقتصاد
(۱۶) -
دانشگا
(۴۱) -
دنیای قشنگ نو
(۲۵) -
مکان ها
(۸۹) -
آدم ها
(۳۷) -
وبلاگ ها
(۱۸) -
حکمت های زندگی
(۲۷) -
عکس نوشت
(۱۹) -
اداره
(۱۲)-
بیمه های مهندسی
(۳)
-
-
تفکر سیستمی
(۱۴) -
پاندا
(۳۴) -
رادیو سپهرداد
(۵) -
آقای نویسنده
(۸) -
دیاران
(۲۶) -
چای سبز در پل سرخ
(۲)
پیوندها
- چای سبز در پل سرخ
- دیاران
- جامعهی دینامیکهای سیستم
- انسان شناسی و فرهنگ
- جدید آنلاین
- تاریخ ایرانی
- بیت تصادفی
- آموزش زبان انگلیسی
- وبلاگ های نیویورکر
- آرشیو اینترنت
- حاج سیاح
- بیابان ها و کویرهای ایران
- کوچ سرفینگ
- غار کتلهخور
- دیروز امروز لاهیجان
- دهلچی
- مزدا323
- جورابها
- رولد دال
- میشل انده
- استیو مککاری
- عکسهایی که آواز میخوانند
- نیش شتر
- حمیدو
- میرزا پیکوفسکی
- خواب بزرگ
- دچآر
- پرچنان
پربیننده ترین مطالب
-
۸۸/۰۱/۱۳دنده ی ماشین چگونه کار می کند؟
-
۹۵/۰۸/۰۸قسم به دلهای خستهی خستهدلان
-
۹۱/۱۲/۱۷در ستایش زوربای یونانی
-
۹۴/۰۲/۳۰MPA
-
۹۲/۰۴/۰۹عزیز خان
-
۹۱/۱۲/۲۴Pauline & Cédric
-
۹۷/۰۶/۱۸سمرقند دقیقا کجاست؟!
-
۹۷/۰۴/۲۴بیبیسی نوشتهی من را دزدیده!
-
۹۶/۰۵/۲۷افغانی کشی
-
۹۴/۰۹/۱۵در مترو-2
کلمات کلیدی
دوچرخه
زمینی که زن ها رویش راه می روند
جاده
با کتاب ها می رقصد
صحرا
مادر ایرانی ها
مهاجرت
مرگ در می‌زند
چرخه ها
مترو
مهاجران
تفکر سیستمی
افغانستان
لاهیجان
هویت ایرانی
دینامیک سیستم ها
عصر جمعه
ای نامه
بیمه
لاک پشت
دانشگا
شناسنامه
کرونا
پاندا
کتاب ها
دانشگاه شریف
دانشکده فنی
بهرام بیضایی
چرخه ی رذیلت
کیومیزو
بایگانی
- شهریور ۱۴۰۳ (۱)
- مرداد ۱۴۰۳ (۲)
- تیر ۱۴۰۳ (۳)
- خرداد ۱۴۰۳ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۳ (۲)
- فروردين ۱۴۰۳ (۴)
- اسفند ۱۴۰۲ (۳)
- بهمن ۱۴۰۲ (۳)
- دی ۱۴۰۲ (۳)
- آذر ۱۴۰۲ (۳)
- آبان ۱۴۰۲ (۴)
- مهر ۱۴۰۲ (۴)
- شهریور ۱۴۰۲ (۵)
- مرداد ۱۴۰۲ (۱)
- تیر ۱۴۰۲ (۱)
- خرداد ۱۴۰۲ (۴)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۴)
- فروردين ۱۴۰۲ (۳)
- اسفند ۱۴۰۱ (۴)
- بهمن ۱۴۰۱ (۵)
- دی ۱۴۰۱ (۲)
- آذر ۱۴۰۱ (۳)
- آبان ۱۴۰۱ (۵)
- مهر ۱۴۰۱ (۴)
- شهریور ۱۴۰۱ (۲)
- مرداد ۱۴۰۱ (۴)
- تیر ۱۴۰۱ (۴)
- خرداد ۱۴۰۱ (۳)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۶)
- فروردين ۱۴۰۱ (۴)
- اسفند ۱۴۰۰ (۷)
- بهمن ۱۴۰۰ (۲)
- دی ۱۴۰۰ (۷)
- آذر ۱۴۰۰ (۵)
- آبان ۱۴۰۰ (۴)
- مهر ۱۴۰۰ (۱)
- شهریور ۱۴۰۰ (۵)
- مرداد ۱۴۰۰ (۸)
- تیر ۱۴۰۰ (۹)
- خرداد ۱۴۰۰ (۳)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۶)
- فروردين ۱۴۰۰ (۱۵)
- اسفند ۱۳۹۹ (۵)
- بهمن ۱۳۹۹ (۴)
- دی ۱۳۹۹ (۷)
- آذر ۱۳۹۹ (۸)
- آبان ۱۳۹۹ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۹ (۳)
- مرداد ۱۳۹۹ (۱)
- تیر ۱۳۹۹ (۴)
- خرداد ۱۳۹۹ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱۵)
- فروردين ۱۳۹۹ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱۱)
- بهمن ۱۳۹۸ (۶)
- دی ۱۳۹۸ (۹)
- آذر ۱۳۹۸ (۵)
- آبان ۱۳۹۸ (۶)
- مهر ۱۳۹۸ (۵)
- شهریور ۱۳۹۸ (۳)
- مرداد ۱۳۹۸ (۴)
- تیر ۱۳۹۸ (۷)
- خرداد ۱۳۹۸ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۸)
- فروردين ۱۳۹۸ (۳)
- اسفند ۱۳۹۷ (۱)
- بهمن ۱۳۹۷ (۱۰)
- دی ۱۳۹۷ (۷)
- آذر ۱۳۹۷ (۴)
- آبان ۱۳۹۷ (۵)
- مهر ۱۳۹۷ (۵)
- شهریور ۱۳۹۷ (۶)
- مرداد ۱۳۹۷ (۶)
- تیر ۱۳۹۷ (۴)
- خرداد ۱۳۹۷ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۶)
- فروردين ۱۳۹۷ (۸)
- اسفند ۱۳۹۶ (۴)
- بهمن ۱۳۹۶ (۵)
- دی ۱۳۹۶ (۱۰)
- آذر ۱۳۹۶ (۳)
- آبان ۱۳۹۶ (۷)
- مهر ۱۳۹۶ (۳)
- شهریور ۱۳۹۶ (۶)
- مرداد ۱۳۹۶ (۶)
- تیر ۱۳۹۶ (۷)
- خرداد ۱۳۹۶ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۷)
- فروردين ۱۳۹۶ (۴)
- اسفند ۱۳۹۵ (۴)
- بهمن ۱۳۹۵ (۴)
- دی ۱۳۹۵ (۷)
- آذر ۱۳۹۵ (۲)
- آبان ۱۳۹۵ (۳)
- مهر ۱۳۹۵ (۳)
- شهریور ۱۳۹۵ (۵)
- مرداد ۱۳۹۵ (۴)
- تیر ۱۳۹۵ (۷)
- خرداد ۱۳۹۵ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۳)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱)
- اسفند ۱۳۹۴ (۴)
- بهمن ۱۳۹۴ (۵)
- دی ۱۳۹۴ (۲)
- آذر ۱۳۹۴ (۵)
- آبان ۱۳۹۴ (۷)
- مهر ۱۳۹۴ (۳)
- شهریور ۱۳۹۴ (۹)
- مرداد ۱۳۹۴ (۷)
- تیر ۱۳۹۴ (۴)
- خرداد ۱۳۹۴ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱۰)
- فروردين ۱۳۹۴ (۷)
- اسفند ۱۳۹۳ (۶)
- بهمن ۱۳۹۳ (۵)
- دی ۱۳۹۳ (۸)
- آذر ۱۳۹۳ (۴)
- آبان ۱۳۹۳ (۵)
- مهر ۱۳۹۳ (۵)
- شهریور ۱۳۹۳ (۷)
- مرداد ۱۳۹۳ (۵)
- تیر ۱۳۹۳ (۶)
- خرداد ۱۳۹۳ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۷)
- فروردين ۱۳۹۳ (۹)
- اسفند ۱۳۹۲ (۸)
- بهمن ۱۳۹۲ (۱)
- دی ۱۳۹۲ (۵)
- آذر ۱۳۹۲ (۱۰)
- آبان ۱۳۹۲ (۸)
- مهر ۱۳۹۲ (۵)
- شهریور ۱۳۹۲ (۸)
- مرداد ۱۳۹۲ (۱۵)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۸)
- خرداد ۱۳۹۲ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۲ (۱۴)
- اسفند ۱۳۹۱ (۱۴)
- بهمن ۱۳۹۱ (۸)
- دی ۱۳۹۱ (۹)
- آذر ۱۳۹۱ (۱۵)
- آبان ۱۳۹۱ (۶)
- مهر ۱۳۹۱ (۱۴)
- شهریور ۱۳۹۱ (۱۵)
- مرداد ۱۳۹۱ (۸)
- تیر ۱۳۹۱ (۱۴)
- خرداد ۱۳۹۱ (۱۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۱۸)
- فروردين ۱۳۹۱ (۱۱)
- اسفند ۱۳۹۰ (۱۳)
- بهمن ۱۳۹۰ (۱۲)
- دی ۱۳۹۰ (۲۰)
- آذر ۱۳۹۰ (۱۵)
- آبان ۱۳۹۰ (۱۶)
- مهر ۱۳۹۰ (۱۰)
- شهریور ۱۳۹۰ (۱۲)
- مرداد ۱۳۹۰ (۱۰)
- تیر ۱۳۹۰ (۷)
- خرداد ۱۳۹۰ (۹)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۰ (۱۰)
- اسفند ۱۳۸۹ (۱۴)
- بهمن ۱۳۸۹ (۱۰)
- دی ۱۳۸۹ (۱۰)
- آذر ۱۳۸۹ (۱۷)
- آبان ۱۳۸۹ (۱۲)
- مهر ۱۳۸۹ (۱۱)
- شهریور ۱۳۸۹ (۱۳)
- مرداد ۱۳۸۹ (۱۱)
- تیر ۱۳۸۹ (۱۳)
- خرداد ۱۳۸۹ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۸۹ (۶)
- فروردين ۱۳۸۹ (۱)
- اسفند ۱۳۸۸ (۲)
- بهمن ۱۳۸۸ (۱۰)
- دی ۱۳۸۸ (۱۲)
- آذر ۱۳۸۸ (۶)
- آبان ۱۳۸۸ (۸)
- مهر ۱۳۸۸ (۸)
- شهریور ۱۳۸۸ (۱۲)
- مرداد ۱۳۸۸ (۱۴)
- تیر ۱۳۸۸ (۲۳)
- خرداد ۱۳۸۸ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۳۸۸ (۱۱)
- فروردين ۱۳۸۸ (۸)
- اسفند ۱۳۸۷ (۱۱)
- بهمن ۱۳۸۷ (۱۲)
- دی ۱۳۸۷ (۱)
محبوب ترین مطالب
-
۹۹/۱۱/۲۹معلم دانشگاه
-
۹۷/۰۴/۲۴بیبیسی نوشتهی من را دزدیده!
-
۹۹/۱۱/۲۵رویای اروپایی
-
۹۷/۰۶/۲۲بیحادثه به مقصد برسد
-
۹۴/۰۸/۰۶در بی آر تی
-
۰۱/۱۱/۱۷وطن جایی است که تو آن را میسازی
-
۹۸/۰۸/۰۲فریزشدگی طبقاتی
-
۹۸/۰۸/۰۲ماجرای من و وبلاگنویسی
-
۰۱/۰۹/۱۹محاربان
-
۹۷/۰۶/۱۸سمرقند دقیقا کجاست؟!
چند وقته نگاهها بیشتر از ناامیدی پر شده وقتی دخترک به موتور سوار باتوم به دست نگاه میکنه وقتی پدر اخبار نگاه میکنه وقتی مادر غذا درست میکنه وقتی برادر به کارنامه پر از بیستش نگاه میکنه وقتی پیر مرد توان ایستادن نداره ولی از میله مترو آویزون میشه وقتی پسرک فقط میخواهد برای خوابش جایی داشته باشه وقتی درگوش کودک به دنیا آمده اذان میگویند وقتی چشمانت را بر این جهان سوم باز میکنی و زمانی که چشمانت به مرگ میافتد چیزی جز فغان نمیبینی و ...
عکس خیلی قشنگیه،وقتی این جور بچه ها رو می بینم به این فکر می کنم که می شه یه روزی کمکشون کتم مثلا سرپرستی چن تاشونو قبول کنم در حدی که خرج لباس و غذا و درسشونو بدم؟
مرسی از پست خوبت.
حالا بنده ی خدا بی سرپرست نبودها! اتفاقن موقع عکس گرفتن مامانش کنارمون توی یکی از اون کله قندی ها ایستاده بود. فقط...چه جوری بگم؟ خیلی محروم بود. یعنی اون جا هیچ چیزی نبود که بشه گفت با اینا می تونه استعدادهاش رو شکوفا کنه...محرومیت...غم...آینده ی تاریک...یه همچین چیزایی...
مرسی از پست خوبت.
حالا بنده ی خدا بی سرپرست نبودها! اتفاقن موقع عکس گرفتن مامانش کنارمون توی یکی از اون کله قندی ها ایستاده بود. فقط...چه جوری بگم؟ خیلی محروم بود. یعنی اون جا هیچ چیزی نبود که بشه گفت با اینا می تونه استعدادهاش رو شکوفا کنه...محرومیت...غم...آینده ی تاریک...یه همچین چیزایی...
خیلی گناه داره این پسرک خیلی زیاد ...
تا اونجا اومدی یه سر به دانشگاه ما نزدی؟حالا دیدی ما داریم کجا زندگی می کنیم؟
جایی بسیار خوش آب و هوا!!!
جایی بسیار خوش آب و هوا!!!