آلمان

چند باری تکرار شد. و هر بار لذتی عظیم از پیروزی بهم داد. از همان زمان ها بود که به آلمان اعتقاد پیدا کردم. بچگی بود و هیچ چیز سرگرم کننده ای نبود انگار به جز کارت بازی! می رفتیم می نشستیم توی کوچه به کارت بازی. رنگ لباس بازی می کردیم. و توی همین رنگ لباس ها بود که به آلمان ایمان آوردم. چند باری تا حد از دست دادن تمام کارت هایم رفتم و دقیقن در لحظات نومیدکننده پیرهن سفید "رودی فولر" یا "یورگن کلینزمن" یا "آندریاس برمه" یا "لوتار ماتئوس" برگ برنده ام شده بود و از باخت به پیروزی رسیده بودم و تعداد کارت هایم دو برابر و سه برابر شده بود!

بعدها آلمان برایم خیلی معناهای دیگر پیدا کرد. کشوری بود در قلب اروپا که بنزها و بی ام و های خوشگل خوشگل می ساخت. نوجوان که شدم "میشل انده" با کتاب هایش خیال هایم را رنگی می کرد. با داستان بی پایانش، با جیم دگمه اش، با مومویش و... فهمیدم که او هم آلمانی است. بعد دیدم هاینریش بل هم آلمانی است. گوته هم که دیوانه ی حافظ بود آلمانی بود. همه ی فیلسوف های گنده گنده ی معاصر هم از شوپنهاور بگیر تا نیچه آلمانی بودند. و آلمان سرزمینی است که توی اتوبان هایش تا ماشینت گاز می خورد می توانی گاز بدهی، و آلمان سزمینی است که فرهنگی غنی داشته و دارد، مردمانی منظم و یخی همچون دیگر نقاط اروپا دارد ولی ادبیات و فرهنگی گرم و غنی هم دارد... و آلمان یکی از قطب های مهندسی دنیا است. قرار باشد سه مکتب مهندسی توی دنیا بشناسیم یکیش روسیه است، یکی آلمان و یکی آمریکا. و معلوم است که آلمان چیز دیگری است. قطعه مکانیکی که بشکند، مهندس روسی نگاه نمی کند که چرا قطعه شکسته. می نشیند فی الفور قطعه را با دوتا میلگرد دیگر جوش می دهد دوباره استفاده می کند تا یک مدت دیگر دوباره بشکند و... توپولف محصول این مکتب مهندسی است دیگر! اما آلمانی ها و آمریکایی ها می نشینند بررسی می کنند که چرا قطعه شکسته. آمریکایی های جهان خوار دیوانه ی خلاقیت اند. با نابغه هایی که از چهار گوشه ی دنیا دزدیده اند می نشینند کلی فسفر می سوزانند تا فرمول های شکست مقاومت و کشش و فشار را تغییر بدهند و فرمول های ریاضی جدید به دست بیاورند و... اما آلمانی ها دزد نیستند که نابغه های دنیا را توی کشورشان جمع کرده باشند. آن ها کارشان درست است. مشهورند به مهندسی سهل و ممتنع. تمام مهندسی شان روی جدول ها و آمار و ارقام شان است. قطعه که می شکند آزمایش راه می اندازند تا جدول های شان را تصحیح کنند تا نسل های بعد دیگر مشکلی نداشته باشند و...

خیلی بیراهه رفتم.... از همه ی این ها گذشته، رنگ پرچم شان را عیش می کنی؟ این رنگ پرچم به آدم انرژی می دهد. قدرت می دهد. نیرو می دهد. حیف نیست چنین پرچمی بر فراز تمام کشورهای دنیا قرار نگیرد؟!!!

همه ی این ها را گفتم برای این که بگویم: به لطف یزدان و بچه ها/ آلمان قهرمان می شه...