آهای لعنتی ها! ما هنوز زنده ایم...

 

 

 

حالا فقط من و توایم. من و تو. توی دریای حسرت­ها مون . همه می­گفتن غرق می­شیم. ولی ما غرق نشدیم. باد هی ما رو بغل می­کنه و می­بوسه. ما نگاه می­کنیم. همدیگه رو. اون دور دورها رو. دیدنی­ها کم نیست. گفتنی­ها کم نیست. می­تونیم تا ابد زر بزنیم. می­تونیم فحش بدیم. می­تونیم بگیم، بخونیم، داد بزنیم... گریه کنیم...