88-89-90...
جمعه, ۳۰ اسفند ۱۳۸۷، ۰۸:۵۲ ب.ظ
باید امشب بروم.
باید امشب چمدانی را
که به اندازهی پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم
و به سمتی بروم
که درختان حماسی پیداست
رو به آن وسعت بیواژه که همواره مرا میخواند...
پس نوشت: تابلوی "جاده باریک می شود" فوق العاده است! برایم مفهومی بسیار پیدا کرده...۸۸سال جاده باریک می شود است...
من پرتقال دوس دارم .