ما زندگی‌هایمان را با قاشق چای‌خوری اندازه نمی‌گیریم
"با توجه به اینکه همه‌ی ما در طول زندگی‌مان به کارهای متفاوتی مشغول بوده‌ایم، چرا نمی‌توانیم اثر پول بر انگیزه‌مان را به‌درستی درک و پیش‌بینی کنیم؟ آیا واقعاً ما تا این حد به تجربه‌هایمان بی‌توجهیم؟
کیتلین وولی و آیلت فیشباخ (هر دو از دانشگاه شیکاگو) در مجموعه مطالعاتی جذاب، اهمیت عوامل درونی (مقدار مشغولیت ما به یک کار تنها به خاطر لذتش) و اهمیت عوامل خارجی (مقدار پول دریافتی) را اندازه‌گیری کردند...
به‌طور خلاصه نتایج کار آن‌ها نشان می‌دهد که زمانی که در حال انجام کاری هستیم روی لذت موجود در آن کار تمرکز می‌کنیم؛ اما زمانی که قبل از شروع به همان کار فکر می‌کنیم تمرکز بیش‌ازاندازه ای روی انگیزاننده‌های خارجی مانند پرداختی و پاداش خواهیم داشت.
دلیل ناتوانی ما در پیش‌بینی چیزهایی که انگیزه‌ی ما را بالا می‌برند یا از بین می‌برند هم همین است. این ناتوانی در حدس زدن چیزهایی که باعث رضایت ما در محیط کار می‌شود تأسف‌آور است.
اگر شما به‌تازگی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اید و گزینه‌های کاری مختلفی پیش رویتان است شاید به دنبال کار بانکی با حقوق بالا بروید و عطای نواختن جاز را که همیشه رؤیایش را داشته‌اید به لقایش ببخشید. شکی نیست که با پذیرفتن کار بانکی از پس خرید کالاهای مختلف یا شاید یک آپارتمان خوب برمی‌آیید، اما ممکن است شما هم زمانی که این دو گزینه را سبک‌سنگین می‌کنید، انگیزاننده‌های خارجی را بیش‌ازحد مهم بپندارید و لذت درونی کار را دست‌کم بگیرید؟"
